Poziom I

Arnol Lobel
Wielbłądzica baletnica i inne bajki
Kraków 2016

Jeśli ktoś ma ochotę na wartościową i mądrą literaturę dziecięcą to zachęcam do zapoznania się z twórczością Arnolda Lobela. Znane już naszym czytelnikom są postacie Żabka i Ropucha, które z pewnością pozostawiły po sobie pozytywne wrażenie. Nowa książka zatytułowana „Wielbłądzica baletnica i inne bajki” zawiera dwadzieścia rożnych opowieści których tematem jest miłość, przyjaźń, skromność, dobre maniery i wiele innych ważnych spraw. Wspaniałym dopełnieniem tekstu są cudowne ilustracje, a pod każdym opowiadaniem znajduje się swojego rodzaju podsumowanie treści, które wyjaśni dziecku czego dotyczyła przeczytana historia. Polecam najmłodszym czytelnikom.

Poziom II

Martin Widmark
Nelly Rapp i białe damy
Warszawa 2016

Pana Widmarka znają chyba wszystkie dzieciaki jako autora bardzo chętnie czytanej serii dla dzieci „Biuro detektywistyczne Lassego i Mai”. Powstaje nowa seria tym razem są to horrorki z nową bohaterką Nelly Rapp. Opowiadania również zawierają element zagadki i dodatkowo odrobinę dreszczyku. Nelly jest agentką Upiornej Akademii, o czym dowiadujemy się w pierwszej części pt. „Nelly Rapp i Upiorna Akademia”. Tam pobiera pierwsze lekcje i przechodzi pierwsze próby i testy.
Dziewczynka ma 10 lat, jest bardzo ciekawska, rozpiera ją energia i ma tysiąc pomysłów na minutę. Tropi i demaskuje zombiaki, upiory i inne straszydła zagrażające ludzkości. W jej przygodach zawsze towarzyszy jej pies Londyn, chociaż mało przypomina psa detektywistycznego, a raczej leniwego kanapowca.
 „Nelly Rapp i białe damy” to szósty tom z tej serii. Nelly z rodzicami wyjeżdża na weekend do nawiedzonego zamku. Dobrze się składa, bo będzie mogła wypróbować swój nowy sprzęt do namierzania duchów. Urządzenie w ogóle nie reaguje, aż dziewczynka trafia do biblioteki i tu zaczynają się dziać dziwne rzeczy.
Książki nie są wcale straszne i bez obawy można je czytać już siedmiolatkom. Upiorne postacie są przedstawione w ośmieszający je sposób i mimo, że niektóre sceny trzymają w napięciu, to chyba raczej oswajają ze strachem niż straszą.

Poziom III

Joanna Jagiełło
Zielone martensy
Warszawa 2016

Książka ta zasłużenie otrzymała II nagrodę w IV edycji Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren, organizowanego przez Fundację ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom.
Głównymi bohaterami powieści są Feliks i Otylia oraz młodsza siostra Feliksa – Wika.
Feliks to czternastolatek, który stał się głową rodziny po tym jak ojciec ich porzucił a mama wyjechała do pracy do Niemiec. Mieszka z babcią, która miała się opiekować nim i siostrą, ale jej pogarszający się stan zdrowia powoduje, że sama zaczyna potrzebować opieki. Chłopak wypełnia wszystkie domowe obowiązki, zajmuje się siostrą i do tego jeszcze dużo się uczy. Wśród rówieśników jest odludkiem. Nie chce brać udziału  wyścigu na najlepsze ciuchy i najdroższego smartfona. Nie przepada za sportem, woli dobrą książkę. Jego siostra ma 10 lat. Właśnie wkracza w bardzo trudny wiek. Gdy spotyka ją przykrość i zawód ze strony koleżanek, postanawia szukać bratniej duszy w Internecie. Jakie przyniosło to skutki… nie trudno się domyśleć.
Otylia to dziewczyna w tytułowych zielonych martensach. Trochę przy tuszy, nie dbająca o trendy modowe, odstająca od rówieśników, podobnie jak Feliks. Nie przejmuje się ani swoim wyglądem ani tym co mówią o niej inni. Ma własne problemy. Jej mama zmarła, a ojciec zajęty jest coraz to nową towarzyszką i nie ma czasu dla córki. W całym tym swoim nieszczęściu dziewczyna ma bardzo pozytywny stosunek do życia.
Pewnego dnia drogi dwojga bohaterów krzyżują się i od razu łączy ich przyjaźń.
Książka podzielona jest na rozdziały opisane zamiennie imieniem każdego z bohaterów, który jest jednocześnie narratorem. Poznajemy w ten sposób punkt widzenia każdego z nich, jego przemyślenia i uczucia. Poruszonych zostało wiele ważnych tematów, z którymi wielokrotnie muszą się mierzyć młodzi ludzie. Ponieważ przedstawione postacie są w różnym wieku, i ich problemy są różne i mają różną wagę. Mamy tu samotność, odpowiedzialność za innych, brak przyjaciół, pierwszą miłość i pierwsze randki, trudne decyzje i konsekwencje złych wyborów.
Książka typowo młodzieżowa. Zawiera w sobie wiele mądrości, porusza i daje do myślenia. Warto polecić ją młodym ludziom, którzy wkraczają w wiek buntu, kiedy muszą zmierzyć się z życiem i podejmować pierwsze samodzielne decyzje.

Poziom III

Marcin Szczygielski
Za niebieskimi drzwiami
Warszawa 2016

Dwunastoletniemu Łukaszowi Borskiemu i jego zapracowanej mamie wreszcie udało się zaplanować wakacje. Przyszedł dzień upragnionego wyjazdu. Niestety jadąc samochodem mają wypadek, w którym oboje bardzo ucierpieli. Mama zapada w śpiączkę, a chłopiec ma połamane nogi. Złamania były tak poważne, że po operacji jedna noga pozostała krótsza. Chłopiec odczuwa ból. Ma żal, że nie wyhodowano mu nowej nogi, przecież inżynieria genetyczna jest tak zaawansowana, mogliby sklonować mu nogę. Postanawia zająć się tym tematem gdy dorośnie. Ma zamiar tworzyć nowe gatunki zwierząt i popracować również nad nieśmiertelnością ludzi.
Po długich miesiącach rehabilitacji Łukasz może wracać do domu, ale jego mama nadal jest w śpiączce. Sąsiadka nie może stale się zajmować chłopcem i nie wiadomo, czy nie trafi do domu dziecka. Pojawia się wtedy siostra mamy – ciotka Agata. Zabiera Łukasza do siebie, do rodzinnego pensjonatu nad morzem. Chłopiec źle się tam czuje. Nie może dogadać się ani z ciotką ani z dziećmi z sąsiedztwa. Jest przerażony i bardzo chciałby wrócić do domu. Pewnego dnia odnajduje niebieskie drzwi, które, jeśli zapukać w nie w odpowiedni sposób, otwierają się. Za nimi znajduje się zaczarowany świat cały srebrny i turkusowy, a w powietrzu czuć zapach pudru mamy. Jedynym mieszkańcem tego bajkowego świata jest Krwawiec. Są tu też arynie – skrzyżowanie ważki z ptakiem. Chłopiec bardzo lubi tu przebywać i coraz częściej przekracza próg niebieskich drzwi. Niestety pojawiają się kłopoty i Łukasz wraz z przyjaciółmi muszą się z nimi zmierzyć. Mają szansę je pokonać, ale muszą zjednoczyć siły.
Książka ma w sobie elementy science- fiction, a może nawet i horroru. Nie sposób się przy niej nudzić. Ma również bardzo mądry i głęboki przekaz. Autor w szczególny sposób przedstawia świat do jakiego trafia osoba będąca w śpiączce. Pokazuje odczucia takiej osoby i walkę jaką toczy by powrócić, by się obudzić. Bardzo plastycznie obrazuje to, co dzieje się w mózgu takiej osoby, jak przetwarzane są słowa do niej wypowiadane, jak wielkie znaczenie ma obecność bliskich w tych trudnych chwilach.
Dla tego, kto czyta uważnie i zauważy wskazówki ukryte przez autora, zakończenie nie będzie zaskoczeniem. Zachęcam do lektury również dorosłych czytelników.

Poziom IV

Marcel. A. Marcel
Oro
Warszawa 2012

Lena ma 13 lat. Jest wychowanką domu dziecka. Kilkakrotnie umieszczano ją w rodzinie zastępczej, jednak zawsze wracała do bidula. Kolejnym małżeństwem, które chciało ją przyjąć do swojej rodziny byli Wanda i Roman, którzy mieli już kilkoro dzieci pod swoją opieką. Dziewczyna poznaje resztę rodziny. Każdy w nowym domu jest inny, obdarzony oryginalnym charakterem. Każde z nim dźwiga plecak pełen wspomnień i traumy z przeszłości. Lena przekonana jest, że małżeństwo przygarnia ją z litości, dlatego kilka razy ucieka, ale jednak wraca do tej rodziny.
Którejś nocy Lenę budzi płacz dziecka. Odgłosy dobiegają z szafy. Znajduje w niej chłopca, który za każdym razem, gdy otworzy szafę – rośnie. Następnego dnia przekonana jest, że miała niesamowity sen, ale nie, znów widzi tego samego chłopca. Ma na imię Oro i tylko Lena go widzi i słyszy. Staje się jej przyjacielem i przewodnikiem w życiu. Jego komentarze, choć czasem uszczypliwe i ironiczne są drogowskazem dla Leny, która od tej pory zaczyna się zmieniać. Gdy przychodzi dzień, w który Oro musi odejść Lena jest zrozpaczona. Radzi sobie coraz lepiej, w szkole zaprzyjaźnia się z Igą. Pewnego dnia widzi w szkole chłopaka, który wygląda jak jej Oro, ale to nie może być on, bo inni też go widzą. Dlaczego więc idzie w jej stronę z zawadiackim uśmiechem na ustach?
Lenę, wraz z jej problemami i sekretami poznajemy stopniowo. Gdy dołącza do tego element magii, wiele spraw przybiera inny odcień. Taka magia jest w każdym z nas, tylko nie zawsze potrafimy ją dostrzec. Magią jest przyjaźń, miłość, rodzina… Bohaterka jest bardzo wrażliwą osobą, wiele w niej emocji z którymi nie potrafi sobie poradzić. Obserwujemy jej przemianę z małomównej i zamkniętej w sobie w otwartą i pozytywnie nastawioną do nowej rodziny dziewczynę. Stara się być normalną, dobrą córką ale pod pozorami zwyczajności kryje się niezwykle wrażliwa dusza.
Książka wciąga od pierwszych stron. Skłania do przemyśleń i na długo zostaje w pamięci. 

Poziom IV

Ewa Nowak
Pierwsze koty
Warszawa 2015

Książka należy do Serii Miętowe autorstwa Ewy Nowak. Opowiada o roku z życia Ady- nastolatki, uczennicy ostatniej klasy gimnazjum. Bohaterka jest typową przedstawicielką swojego pokolenia z typowymi problemami, ale dla niej… Dla niej jest to rok pełen nowych doświadczeń, przeżyć, doznań,  pierwszych poważnych wyborów i podejmowania samodzielnych decyzji. Doświadcza wielu nowych uczuć: zazdrości, pierwszej miłości, zauroczenia. Sytuacja rodzinna staje się coraz bardziej niekomfortowa, a Konradowi – jej chłopakowi wciąż przybywa wad. Dziewczyna chciałaby dostać się do wymarzonej szkoły i rozwijać talent plastyczny. Czy Ada udźwignie taki ciężar? Czy poradzi sobie i przebrnie przez ten ciężki okres w życiu bez strat?
Język, jakim posługuje się Ewa Nowak jest prosty, potoczny, przez co historia nabiera wiarygodności. Poruszane problemy nie są wyolbrzymione, a fabuła nie jest przerysowana. Książka jest napisana z kobiecego punktu widzenia, dlatego może okazać się cennym źródłem informacji dla męskiej części czytelników, którzy chcieliby zrozumieć babski świat. Polecam.